Henry Kissnger - błyskotliwy egomaniak
"Zbrodniarz wojenny to nie metafora, to opis czynów Kissingera"
Sekretarz stanu, minister spraw zagranicznych USA u Nixona i Forda. Jako nastolatek wraz z rodzicami uciekł z nazistowskich Niemiec do Ameryki. Był zbyt nieśmiały, aby rozmawiać ze swymi amerykańskimi rówieśnikami, przez co do dziś ma wyraźny akcent. Na Harvardzie otrzymał profesurę przed trzydziestką co tylko utwierdziło go w przekonaniu, że jest geniuszem. Rok 1972 należał w pełni do niego. Zakończył wojnę z Wietnamem za co otrzymał nagrodę Nobla, został "człowiekiem roku" wg. "Time" i rozpoczął dialog z komunistycznymi Chinami. O jego skromności może świadczyć następujące wydarzenie: na wielkim bankiecie w Waszyngtonie - w 1973 r., po wojnie na Bliskim Wschodzie - do sekretarza stanu podchodzi ktoś i mówi: - Chcę panu podziękować za zbawienie świata.
- Bardzo proszę - odpowiada Kissinger.
To między innymi dzięki jego działaniom obalono socjalistycznego prezydenta Chile Salvadora Allende. Także to Kissinger jest odpowiedzialny za tajne bombardowania Kambodży podczas trwania wojny w Wietnamie.On nie kłamie, tylko mówi półprawdy. Wie, kto kim jest i wiem z kim rozmawiać. Dla Sołżenicyna nie potrafił znaleźć czasu. Gdy Golda Meir (premier Izraela - przy. red.) przybyła do USA prosić prezydenta Nixona o pomoc dla prześladowanych w ZSRR Żydów, Kissinger powiedział prezydentowi: "Emigracja Żydów ze Związku Radzieckiego nie jest celem polityki Stanów Zjednoczonych. A jeśli w ZSRR będą pakowali Żydów do komór gazowych, to nie jest to amerykańskie zmartwienie. Może humanitarne zmartwienie". Według większość współpracowników to błyskotliwy egomaniak, który bezlitośnie orał ludźmi. Wielu podziwiało jego inteligencję, niektórzy go szanowali ale bardzo niewielu lubiło.
(-) Kamil Niesyto
Komentarze